Jacqueline (moeder)

Mijn ex man en ik waren drie jaar gescheiden toen hij ernstig ziek werd.

Een tijd lang konden we nog om de week allebei voor onze dochters zorgen, maar dit kon hij uiteindelijk niet meer opbrengen.

Mijn oudste dochter kampte met schuldgevoelens, hield natuurlijk van haar vader,maar durfde er eigenlijk niet meer op bezoek omdat de ziekte zijn tol eiste. Ze vond het lastig om leuke dingen te doen terwijl hij niks meer kon. Zelfs als ze even niet meer aan hem had gedacht speelde het schuldgevoel haar parten.

Caroline heeft haar geholpen door naar haar te luisteren  en haar gerust te stellen dat deze gevoelens niet gek  waren. Ze heeft haar  tips en ruimte gegeven om er mee om te kunnen gaan. Mijn dochter leerde aangeven tot hoever ze kon gaan en waar de grens lag.

Haar vader overleed na een paar maanden en Caroline heeft haar begeleid in het rouwproces. Maakte haar door middel van poppetjes duidelijk welke rol de dood van haar vader speelde in haar leven en hoe ze toch de draad weer op zou kunnen pakken.

Ook ten aanzien van school heeft Caroline haar begeleid om daar langzaam weer te beginnen. Voor mij als moeder was het ook goed te zien in welke fase van het rouwproces mijn dochter zat en wat ik van haar kon vragen en wat niet. Inmiddels gaat het goed met haar, ze gaat weer naar school en doet leuke dingen. Caroline hebben we steeds minder “ nodig”.

Mijn dochter praat over de lastige momenten, maar kan daarna  weer verder. Heeft ook het vertrouwen dat het vanaf nu alleen maar beter kan gaan.

We zijn allebei heel tevreden over de begeleiding van Caroline, haar spontane ,maar directe benadering  wierp bij mijn dochter  vruchten af. Zelf heb ik er ook veel aan gehad. Mijn dochter voelde zich veilig bij haar, en het gevoel altijd bij haar terecht te kunnen was prettig. Caroline voelde elke keer  weer precies aan wat mijn dochter op dat moment nodig had.